Heinrich I "Het Kind" Graaf VanHessen

s:sch.1423; ds01.237 et 239; hg90.228; ds03.44

With Henry Raspe, the brother-in-law of St. Elisabeth of Thuringen,
the male line of the Thuringian Landgraves became extinct in 1247, whereupon the Hessens chose Heinrich of Brabant, Elisabeth's grandson, as their Landgrave. Hessen was separated from Thuringen, and, after a long struggle with other claimants oof the title, Heinrich established his authority as Landgrave of Hessen. For a large portion of his territories he owed fealty to the Archbishop of Mainz; for his allodial estate and the imperial fiefs which he possessed, he received in 1292 froom King Adolph of Nassau the hereditary rank of Prince of the Empire. Subsequent Landgraves did not use the title of Prince, but reserved Princess for their daughters. Heinrich chose Kassel as his residence, and from him is descended the present princely house of Hessen, which can thus trace its line back to St. Elisabeth.

=====================

rob_gomes.ged


Landgraaf van Hessen (1247-1308). Hij regeert zelfstandig sinds 1264/65 (intituleert: 'Landgravius, dominus Hassiae'), zodat net hem de geschiedenis van een zelfstandig Hessen begint. Zijn gebied had uiteraard niet de omvang van het latere graafschap of het huidige Bundesland van die naam; het bestond in feite uit twee stukken, nl Oberhessen (rondom Marburg) en Niederhessen (rondom Kassel); daartussen lagen het graafschap Ziegenhain en diverse lenen van Mainz. Hij houdt als wapen echteter dat van zijn Thürings/Ludowingische voorvaderen aan (een rood-wit gestreepte leeuw op blauw). Hij verwerft een deel van het graafschap Gleiberg met Giessen in 1265; Hij is, evenals zijn moeder, herhaaldelijk in strijd met de aartsbisschop van Mainz, die weer excommunicatie en interdict oplegt (1273). Hij wordt daarom opgeroepen om voor koning Rudolf I van Habsburg te verschijnen; komt echter niet en vervalt daarom in de rijksacht, maar steunt de koning tegen Bohemen die daarop de acht opheft (1277) en een vergelijk met Mainz treft (1282). Hij draagt de rijksburcht Boyneburg en de stad Eschwege (die hij als allodiaal bezit beschouw had) aan koning Adolf van Nassau op en ontvangt ze als erfelijk rijksleen terug, onder formele opname in de rijksvorstenstand (11 mei 1292). Hij ziet af van zijn rechtsaanspraken op het vaderlijk erfdeel (Brabant, 1297). Hij treft, op aandrang van zijn tweede gemalin, een regeling voor de opvolging door zijn vier zoons, volgens welke de oudste uit zijn eerste huwelijk Oberhessen (rondom Marburg) zal verkrijgen en de oudste uit zijn tweede huwelijk Niederhessen (rondom Kassel), waarbij de overige twee zoons dan voor de geestelijke stnad worden bestemd.

Uit zijn huwelijken zijn 14 kinderen geboren.
royal_lineage.ged, June 2006