Dit huwelijk was zeer tegen de zin van de ouders van Gerardina, vanwege zijn te optimistische levensinstelling. Hij was de man, die van één stuiver dronken kon worden, door op een morgen met zijn stuiver naar de buurman-herbergier te gaan, die een kwartier later weer naar hem en zo de hele dag door, met dezelfde stuiver. Ook was hij koster een maakte de doodskisten die er op het dorp nodig waren, waarbij ook hoorde, dat de timmerman de afgestorvene in de kist legde. Dit gebeurde meestal met behulp van een knechtje dat dan werd geconfronteerd met de anatomische kennis van deze timmerman, die namelijk door bepaalde grepen de dode kon laten bewegen. Er schijnt wel eens wat voorgevallen te zijn want de hulpen waren er niet erg op gesteld om vaker mee te gaan.