Driek van Helvoort

Na het overlijden van zijn ouders was Hendrikus thuis bij zijn tante Hendrien, die was gehuwd met Symen Spierings. Nadat hij bij zijn tante niet meer nodig was of omdat hij misschien meer wilde verdienen ging hij werken bij de Dintherse Brouwerij, als voerman op de bierwagen, waar hij letterlijk en figuurlijk, goed met biet leerde omgaan. Hij was in dorpen in de ronde, bekend als grappenmaker en poetsenbakker. Ook zijn vertelkunst en fabelachtig geheugen waren wijd en zijd bekend. Dit geheugen bekwam lieden, die hem ooit een kool gestoofd hadden meestal slecht.

Tijdens zijn huwelijk bleef hij altijd contact houden me zijn verspreide familie. Zo ging hij regelmatig naar Vinkel. Moest hij in Den Bosch zijn, ging hij via Rosmalen naar huis. Ook heeft hij een briefwisseling onderhouden met zijn nicht zuster Fernandez. Zo ging hij enige maanden voor zijn dood nog kijken naar de orkaanschade in het dorp Zeeland waar hij moest overblijven omdat er geen vervoer meer was vanwege het feit dat hij te lang was blijven praten.

In zijn huwelijk heeft hij evenals zijn vrouw vele tegenslagen gekend. Bij het huwelijk begon het al. Zijn vrouw Elisabeth had als jong meisje een dienst gehad bij enkele ooms. Toen deze mensen dood waren was Elisabeth de enige erfgename. Dit zette veel kwaad bloed in de familie, vooral haar moeder was erg verbolgen op haar dochter. Dit had weer tot gevolg dat toen Hendrikus zijn schoonmoeder dood was hij zelf niet naar de uitvaart ging omdat de eerder genoemde vete niet was bijgelegd.

Na 10 jaar te Uden te hebben gewoond, vertrok het gezin naar het Looieind te Erp. Hier werden ze ook al weer door het noodlot achtervolgd. Hun boerderij ging in vlammen op terwijl de ene verzekering was opgezegd maar de nieuwe nog niet schriftelijk was bevestigd. Mat als gevolg geen geld. Tot overmaat van ramp wilde de eigenaar van de boerderij de boerderij niet meer opbouwen maar na bemiddeling van de pastoor kwam dat toch in orde. Later zijn ze van Erp naar het Hool in Keldonk verhuisd.