Ouborg

Getriggerd door de geboorte van mijn eigen kinderen ben ik sinds 1984 langzaam aan gaan zoeken naar voorouders. Eerst in mijn man's familie, waar zijn tante ook veel naslagwerk heeft gemaakt. Later zat in de erfenis van mijn ouders heel veel bewaard materiaal, omdat mijn opa hele zoektochten, zelfs tot in Spanje heeft ondernomen om zijn naam te achterhalen. 

Ik vind dat dit niet zomaar weggegooid kan worden en wil dit graag allemaal 'wegzetten' voor onze nazaten. Voorzover zij dat leuk vinden dan. Zo niet dan staat het in ieder geval nog ergens op het Internet.